Συγχωράμε Αντώνη Καρπετοπουλε αλλά αυτά που γράφεις εσύ τα φωνάζω 3 μέρες για την Ρωσία...
Ο κατά την γνώμη μου καλύτερος Έλληνας αθλητικός δημοσιογράφος γράφει τα εξής για τον αγώνα της εθνικής με την Ρωσία...:
Τακτικά, το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχω δει μέχρι τώρα στο Euro είναι η επίθεση των Ρώσων – κυρίως αυτή η εφεύρεση του Αντβοκαατ να παίζει με δυο «δεκάρια», τον Αρσάβιν και τον Τζαγκόεφ, που παριστάνουν τα εξτρέμ, κάνοντας ωραία δουλειά. Προσπαθώντας να χωρέσει και τους δυο φαντεζί ποδοσφαιριστές του, ο Ολλανδός τους πήρε από εκεί που παίζουν στις ομάδες τους, δηλαδή από τον άξονα, και τους τοποθέτησε στο πλάι. Ο Αρσάβιν ξεκινά από τα αριστερά και ο σκοπός του είναι να μαζέψει κόσμο πάνω του ώστε στις αλλαγές του παιγνιδιού ο Τζαγκόεφ να είναι μόνος. Ο μικρός της ΤΣΣΚΑ, πρώτος σκόρερ των Ρώσων μέχρι στιγμής, συγκλίνει διαρκώς και κινείται πολύ χωρίς την μπάλα στην πλάτη του Κερζάκοφ, που έχει επιλεγεί δυο φορές στο αρχικό σχήμα, όχι για την εκτελεστική του δεινότητα, αλλά γιατί τρέχει και πρεσάρει και για τους δυο συμπαίκτες του. Ομως για να μπορούν οι τρεις μπροστά να κάνουν τα δικά τους, ο Αντβοκαατ απαιτεί απόλυτη τακτική προσήλωση από τους υπόλοιπους επτά. Στην άμυνα και στη μεσαία γραμμή οι επτά είναι «ζυγισμένοι στοιχισμένοι»: η Ρωσία παίζει 4-3-και ό,τι να 'ναι!
Επτά
Αν οι τρεις μπροστά έχουν χώρους και κέφι τούς χαίρεσαι, αν μπλοκαριστούν, όπως με την Πολωνία στο β' ημίχρονο, οι πίσω πρέπει να είναι αλάνθαστοι. Ο Αντβοκαατ βάσισε τις τύχες της μεσαίας γραμμής και της άμυνας σε μεγάλα παιδιά. Ο Μαλαφέεφ είναι 33 χρονών. Κανείς από τους αμυντικούς δεν είναι μικρότερος από τα 29. Οι τρεις χαφ (Ζιριάνοφ, Σιρόκοφ, Ντενίσοφ) έχουν τρομερή ομοιογένεια, αφού παίζουν όλοι στη Ζενίτ, αλλά κουβαλάνε πάνω από δέκα χρόνια καριέρας ο ένας: ο Ζιριάνοφ έχει πατήσει τα 34! Οι τρεις έπαιξαν και στα δυο πρώτα ματς – ίσως λίγη κούραση σήμερα θα τους βγει. Αρκεί βέβαια οι δικοί μας παίκτες να γυρίσουν λίγο την μπάλα και να τους τρέξουν, όπως έκαναν οι Πολωνοί στο δεύτερο ημίχρονο. Γίνεται; Δύσκολα.
Δυο
Πώς αντιμετωπίζονται αυτές οι καλά οργανωμένες ομάδες; Με δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι να τους πάρεις την μπάλα και να τους βραχυκυκλώσεις αναγκάζοντάς τους σε πολλά άχαρα τρεξίματα: αυτό μπορεί να το κάνουν οι Ισπανοί (που στους Ρώσους το 2008 έβαλαν επτά γκολ σε δυο ματς) αλλά δύσκολα οι δικοί μας. Ο δεύτερος και πιο προσιτός, είναι να καταφέρεις να τους κάνεις να τρακάρουν σε ένα τείχος που έχεις χτίσει – όπως π.χ. συνέβη στο ματς της Δανίας με την αυθεντική Ολλανδία. Σε αυτή την περίπτωση για να έχεις τύχη χρειάζεσαι πρώτον, παραπάνω παίκτες από όσους έχουν αυτοί στη μεσαία γραμμή και δεύτερον, ασφυκτικά μαρκαρίσματα στους επιθετικούς τους: για να έχει τύχη η Εθνική μας πρέπει ο Τοροσίδης και όποιος παίξει αριστερό μπακ, να μη χάσουν τον Αρσάβιν και τον Τζαγκόεφ από τα μάτια τους – ακριβώς όπως έκαναν κάποτε με τον Ανρί και τον Πιρές ο Σεϊταρίδης και ο Φύσσας. Ολα αυτά είναι απλά και εύκολα, αλλά μόνο στη θεωρία.
Ξέρουμε
Μέχρι τώρα δεν είδαμε ποτέ την Εθνική να παίζει όπως οι ομάδες του Σάντος μας έχουν συνηθίσει. Σε κανένα ματς η Εθνική δεν κατάφερε να παγώσει τον ρυθμό στην αρχή, ελάχιστα αξιοποιήθηκαν οι στημένες φάσεις και η άμυνα λειτούργησε μόνο αφού η ζημιά είχε γίνει. Η Ρωσία είναι η πρώτη ομάδα που δεν έχει μυστικά: δεν χρειάζεται καν να τη δεις – είναι βιβλίο ανοιχτό. Εκεί που χρειαζόταν διάβασμα, η Εθνική μας ήταν ανέτοιμη. Απόψε χρειάζεται πλάνο: ξέρουμε πολύ καλά τι μας περιμένει…
Οπότε 4-5-1 χωρίς εξτρεμ και άγιος ο Θεός σήμερα...
Καλή τύχη στην εθνική απόψε(αυτά που βρίσκονται πιο πάνω τα έγραψε ο Καρπετοπουλος και όχι εγώ επαναλαμβάνω)...!
